Weer een woensdag, oppassen voor Amélie zodat ze een tussendienst kan doen van half twaalf tot half zeven. Gewoon omdat het fijn is en ik haar en Filip ermee help. En natuurlijk omdat ik dan weer een kort momentje met haar alleen heb. Ook al is het onder toezicht van de jongste, ook al is het maar een ruim uurtje zonder onze eigen liefjes erbij, voor mij is het een dag waar ik telkens weer naar uitkijk. Die klik, dat organische, dierlijke, alles in me hunkert naar haar aandacht en haar tijd. Ook al kan ze nu even niet verder omdat ze nog steeds met die ene kleine kortsluiting zit in haar hoofd.
Toen we aan kwamen stapte Kate nog even mee binnen voor een heerlijke knuffel en een klein zoentje. Even onze twijfelmonsters bedwingen en zien, horen van Amélie zelf dat ze ok is. Dat telt, dat is wat demonen de baas helpt blijven, direct contact, lichaamstaal, blikken van ogen, warmte van lichamen. De heerlijke knuffel achter de voordeur als ze open doet vertelt al zoveel meer dan tientallen appjes gedaan hebben sinds onze laatste ontmoeting.
Amélie is even later volop bezig met inlezen voor haar werk terwijl de kleinste z’n mama tijd claimt en haar schoot bezet houdt. Ik ga even wat in de tuin kijken, even de frisse ochtendlucht hier proeven, even niet Amélie op haar lip zitten en ga dan pas na een paar minuten weer naar binnen. Even wat leuke plaatjes zoeken voor op mijn screensaver terwijl Amélie nog steeds doorwerkt. Ze heeft straks vast wel wat tijd voor me denk ik.
Een kwartiertje later moet ze even naar het toilet, dus de kleine verhuist naar de bank en kijkt verder naar de eindeloze stroom kindertekenfilmpjes die voorbij door blijft denderen op de tv. Ik kan het niet laten en ga stilletjes achter Amélie aan om haar op te wachten in het kleine halletje bij de wasmachines. Als ze uit het toilet komt lijkt ze nauwelijks verrast dat ik daar sta. Eerder een beetje opgelucht dat ik precies dat deed wat ze verwachtte misschien. Een kort momentje komt ze naar me toe, leunt ze tegen me aan en verdwalen we samen in een heerlijke zoen. Kort, want de kleine man komt alweer aan denderen. Niet te overtuigen om weer verder tv te gaan kijken gaan we maar weer met hem mee, achter hem aan naar de woonkamer. Halverwege de hal hoop ik dat hij ons al vergeten is, draai ik om voor weer een korte heerlijke zoen, maar komt hij al snel weer terug en gaat ie aan mama’s been hangen. Niet te overtuigen van een momentje privacy.
Even later in de keuken hebben we iets meer geluk als Amélie naar me toe komt leunen terwijl ik tegen het aanrecht sta te wachten op een klein momentje. Het zoenen wordt wat meer als we even de tijd krijgen van de kleine schavuit. Mijn handen verkennen haar rug, haar billen over de stof van haar spijkerbroek heen en vooral haar heerlijke bruine krullende haren. Even zoen ik me een kort paadje naar haar hals en knabbel ik zachtjes in haar velletje, iets hoger in haar zachte oortje, ik hoor aan haar kreuntjes dat het bevalt.
“Je bent veilig bij mij”, zeg ik haar, “zonder je safeword ga ik niet verder dan je kleding. Mag ik wel zeggen dat ik vreselijk veel zin in je heb?” “Dat mag”, zegt ze me. “Mag ik zeggen dat ik zin heb in mijn vingers in je kutje, jouw handen aan mijn paal, je borsten in mijn handen?” Ze kreunt nog wat heerlijker als ik haar dit zachtjes toe fluister en haar stevig tegen me aan trek. Mijn handen verkennen haar middeltje en glijden langzaam omhoog. Heel voorzichtig om haar borsten niet te prooi te laten vallen aan mijn hongerige handen. “Oew ja”, zegt ze me weer, “dat mag je allemaal zeggen.” “Ik wil je clitje gek maken met mijn tong, ik wil je klaar laten komen. Je maakt me zo hard”, voeg ik toe. Ik voel hoe haar handje van mijn rug naar mijn been gaat, rap door naar mijn broek om even stevig in mijn ballen te knijpen en kort te voelen of ik inderdaad de waarheid sprak. Ze grijpt mijn lul even door de stof van mijn broek heen vast en ik voel mijn interne gevecht oplaaien. Ik wil haar veilig houden, maar ook zo gruwelijk doorschieten en nu wild met haar gaan vrijen.
Weer worden we onderbroken door de kleine man en stoppen we net voordat we op gang zouden komen samen. Langzaam wordt het nu ook tijd voor Amélie om zich klaar te gaan maken als ik haar tegen de kleinste hoor zeggen dat ze zo even nog wat gaan omkleden terwijl ze hem meeneemt naar de woonkamer tot bij de tv. Ik loop stilletjes naar boven, naar de slaapkamer, dat heeft ie vast niet door. Dan heb ik zo meteen nog even een paar minuutjes om met Amélie te zijn. Even zoenen zonder storingen.
Even later komt ze inderdaad achter me aan en komt ze snel naar me toe om verder te gaan waar we gebleven waren. De zoenen worden wild en ik voel hoe we beiden hard rennen naar een afgrond. Zouden we dit volhouden vraag ik me af. Zijn mijn remmen en de hare sterk genoeg om haar en mijn beloftes aan elkaar en onszelf te houden?
Ik voel hoe Amélie me weer hard maakt en hoe haar hand begint te spelen met mijn paal door de stof van mijn broek heen. Ik voel mezelf falen als ik met een hand mijn broek open maak, knoopje los en rits omlaag, zodat Amélie me zou kunnen pakken als ze wilde. Gelijk heb ik al spijt dat ik haar niet veilig kan houden, voor zichzelf en voor mij, en kijk ik haar vragend aan. Ik wilde gaan zeggen, “als dit te ver is, zeg het me en ik ga terug”, maar Amélie is me voor. Ze grijpt me in mijn broek en begint te spelen met mijn hongerige harde lul. We zoenen nog even en dan laat Amélie zich langzaam zakken. Op haar knieën voor me begint ze me goddelijk lekker te pijpen terwijl ze me uitdagend blijft aankijken. Mijn paal staat strak, haar hand heeft me vast en haar lippen plagen elk gevoelig plekje op mijn lengte. Ik voel aan elke vezel in mijn lijf dat klaarkomen een kwestie is van het laatste remmetje loslaten. Maar dan spuit ik me leeg op haar kleding, nee.
Het voelt niet goed. Ik heb haar te ver laten gaan, ik heb haar uitgedaagd en ze heeft gehapt. Letterlijk. Ik buk voorover en til haar aan haar armen omhoog om tegen me aan te staan. “Kijk me aan. Wil jij dit zelf?”, vraag ik haar, “doe je dit omdat je het zelf wil en niet omdat ik je te hard duw?” Zonder iets te zeggen laat ze me zien hoe ze haar handen langzaam nat likt en voel ik even later hoe ze weer met mijn lul begint te spelen. Ik draai een beetje en ga zitten in de stoel die achter me staat. Mijn broek op mijn enkels, mijn shirt op mijn buik, mijn keiharde lul in haar handen begint ze me weer te pijpen. Ik voel dat ze me wil laten komen en ook dat ik dat zo zittend toch niet kan. Hebben we tijd, hebben we haast, wil ik dit, wil zij dit? Denken wordt al snel veel te moeilijk met die heerlijke brunette die me keihard aan het afleiden is. Ik ga weer staan.
Amélie pijpt heerlijk, ze kijkt me uitdagend aan, ik voel hoe ik hard naar een orgasme ren. Maar dan overvalt me het gevoel van oneerlijkheid weer, meisjes eerst. “Ik wil je likken, ik wil jou verwennen”, zeg ik haar terwijl ze me pijpt. Even schud ze nee terwijl ze steviger en steviger zuigt. Even verslikt ze zich als ik iets te diep stoot en nemen haar handjes me in hun greep. Met draaiende, natte bewegingen verleid ze mijn paal terwijl ze me telkens blijft aankijken. Dan weer duikt ze gulzig op mijn lul en voel ik hoe het voor mij te laat wordt om te stoppen. Mijn vingers spelen in haar bruine haren, ik voel hoe ze met een handje mijn ballen verwent, ze maakt speelse geluidjes van plezier. Maar hoe, waar, wat doe ik als ik kom, schiet door mijn hoofd. Zou ze me … ? De gedachte is teveel, ik voel hoe ik mijn orgasme niet meer kan stoppen nu. Ik zeg haar, “ik kom”, ze pijpt dieper, “ik kom”, ik voel haar kreuntje trillen aan mijn eikel, “ik kommmmmm.” En ik zie en voel hoe ik in haar mondje begin te spuiten. Ze houdt haar hoofdje stil zodat geen druppel van mij verloren gaat, zodat ik niks op haar kleren mors. Fuck wat is dat lekker. Heel even blijft ze stil zitten, wachtend op mijn laatste puls. Dan zie ik haar slikken en voel ik hoe ze mijn eikel langzaam schoon uit haar mondje laat glijden. Een glimlach van haar en ik weet dat ze me helemaal in haar macht heeft gehad.
Als mijn storm wat is afgezakt buk ik even voorover om haar een zoen te geven. Een tongzoen als ze wil, benieuwd naar de smaak van mijzelf in haar mondje. Dan til ik haar op zodat we nog even kunnen na knuffelen. Mijn broek op mijn enkels, mijn lul die langzaam weer terug gaat naar de ruststand.
“We zijn weer door onze remmen geschoten”, zeggen we elkaar. Niet gefaald, want ook dit willen we oh zo graag. Maar dan die tegenstrijd zegt Amélie en ik weet wat ze bedoelt. Dit wel zelf willen, dit ook onze liefjes samen gunnen, maar dan vreemde gevoel nog niet de baas kunnen worden. Complete mindfuck.
Als we later in de keuken nog wat knuffelen terwijl ze snel een boterham eet spreken we er samen over. “Vertellen we dit aan onze liefjes? Wel zo eerlijk.” Ik zeg haar, “ik laat het aan jou over. Je weet wat ik zou doen en wil. Maar pas wanneer jij er klaar voor bent mag je het ze vertellen.” Amélie’s interne strijd vecht nog steeds door in haar hoofd. Ja ze wil dit ook vertellen, ja ze wil ook Filip en Kate samen dit soort momentjes en meer gunnen, maar dan die droom van gisterochtend. Alles is verwarrend. “Ik kan dit niet nu vertellen”, zegt ze, “niet net voordat ik ga werken.” “Nee natuurlijk niet. Later, een andere keer, wanneer jij er klaar voor bent.”
Even later gaat Amélie naar haar werk en begin ik aan het schrijven van dit verslagje. Het is bijna af. Ik ga zo met de kleine geitjes voeren en naar de speeltuin.
Lieve Amélie, als je dit leest.
Ik wil jou alle rust geven, tijd om na te denken, zelf laten vrede vinden met je hart, je hoofd en je gevoelens. Ik respecteer dat volledig. Maar ik moet ook eerlijk zijn naar mezelf toe. Zeg alsjeblieft nooit meer wat ik maar moet doen als ik niet langer kan wachten, want je weet maar al te goed hoeveel ik van je houd. Wachten is een simpel iets als jouw liefde er tegenover staat. Je hoeft me niet te belonen met seks zodat ik bij je blijf. Gaf jij nu mij seks, of gaf ik het jou? Maakt het wat uit? Gaven wij het elkaar?
Je weet hoe ik verlang naar tijd met je voor alles , tijd voor normale dingen, wandelen, winkelen, praten, sauna. Harder nog dan naar tijd voor seks. Al is dat prachtige lichaam van je volledig onweerstaanbaar als ik het tegen het mijne voel.
Ik heb jou, mezelf, Kate en Filip beloofd dat ik niet ga duwen, niet ga trekken zodat we een kant op gaan. En je weet hoe hard dat mijn ongeduldige duiveltje toch wil dat je de keuze maakt om net als ik je logica en je denkertje te volgen. Dat je erop vertrouwt dat je gevoel weer terug dat plekje vind waar het eerder geweest is. Toen we samen waren in Rotterdam en voorbij de slaapkamer van Kate en Filip liepen, precies toen ze samen neukten. Hoe we later samen lagen te luisteren naar de geluidjes van de verdieping onder ons, “maakt Filip geluid als ie klaarkomt?” was de vraag waarop we kort daarna een heerlijk grommend antwoord kregen. Hoe we pas nog de foto binnenkregen van hun blowjob als antwoord op de onze. Hoe we met z’n vieren ontploften op jullie bank. Ik hoop dat je erop vertrouwt, in jezelf gelooft, dat al die keren je gevoel al vertelde wat het wilde. Vertrouw erop dat je dat kunt. Dat je daar echt in gelooft. In jezelf.
En nu heb ik toch weer een veel te veel geduwd. Vergeet maar wat ik net schreef. Ik hou van je.
Rob
