De Valk – de eerste vlucht

Dit verhaal is toch geen short geworden met bijna zoveel tekst erin als Rotterdam. Daarom post ik het in stukjes, voorlopig nog onder ‘shorts’, beter hapbaar, sneller even tussendoor te lezen bij een korte pauze ergens in de dag of midden in de nacht. Hopelijk laat elk stukje jullie verlangen naar meer.

De eerste vlucht zet de scene, een waar jullie om vroegen. Het breekt af net voordat … ach, ik weet zeker dat er stukken in zitten die jullie gaan verrassen.

Ik dacht er even aan om jullie alle drie om leesbevestiging te vragen per fase, maar ik zie wel wat ik doe. Leuk zou ik zoiets wel vinden, alsof jullie alle drie aan mijn lippen gekluisterd zijn, smeken om meer, meer, maar dat is enkel een zot verlangen van een dromer. Wie weet heeft ie mazzel. Ook hij laat zich soms graag verrassen.

Liefs Rob 💋

De ontvangst

Het is laat in de middag als ik na een ritje van een uurtje aan kom op de parking van het Van Der Valk hotel in Dordrecht. Rijden onder invloed mag eigenlijk niet zegt de wet, maar heel onderweg was ik dat toch heel zeker wel, behoorlijk met m’n hoofd in de wolken zelfs. Wat er vanmiddag gebeurd is een landje verder naar het zuiden ergens midden op de heide, een eindje van hieruit naar het noorden bij een verlaten parking naast een watertje en in een van de kamers van dit hotel, wow, dat had zeker een invloed op mij. Ik voel me heerlijk ontspannen, relaxed, ook al was de rit op de motor op de snelweg wel even een dingetje in de vroege avondspits op het laatste stuk snelweg. Weten wat er gebeurd is, weten wat er waarschijnlijk, nee, wat er zeker gaat gebeuren deze avond, deze nacht, dat geeft me al een tijdje een heerlijke roes in m’n hele lijf en een geile glimlach op m’n snuit.

Bij de laatste stoplichten waar ik moest afslaan stond er een autootje naast me met vier giebelende mooie vrouwen erin, ietsjes jonger dan ikzelf schat ik zo. Een ervan keek even naar me en zag ik hoe ze iets zei tegen de anderen waardoor vier paar ogen ineens op mij gericht waren. Zo te zien had ze iets gezien wat haar beviel en wat ze wilde vertellen aan haar vriendinnen. Even beet ze schuin en verleidelijk op haar onderlip en voelde ik hoe haar ogen en die van de anderen mij betasten. Mijn hoofd nog vol met het gevoel van succes en het gevoel onoverwinnelijk te zijn gaf ik hen een klein knikje en tapte ik als een begroeting even met twee vingers tegen mijn helm. Ik wist wat er gebeurd was, ik wist dat ik over een uurtje of wat hete seks zou hebben met drie anderen in een kamer van het hotel hier om de hoek, misschien maakte dat de uitstraling van mezelf en mijn stalen ros net wat heter dan anders.

Wat een gaaf hotel is dit, het heeft zelfs aparte parkeerplaatsen voor motoren, nice, daar houd ik van! Ik parkeer op mijn gemak de motor, doe m’n helm af en pak m’n fotospullen voorzichtig uit de koffers. Huh, nee, de camera blijft vannacht braaf in de tas, stop met linksaf denken Rob jongen. Geen andere bagage, zelfs geen tandenborstel, dat voelt vreemd, alsof Ik wat vergeten ben. Een beetje raar om zo een hotel binnen te lopen. Nu ja, de meisjes hebben vast aan alles gedacht. Zoals ze deze middag in elkaar hadden gesleuteld, inclusief mij de heide op te loodsen, al die vooraf gemaakte foto’s, aan tandpasta zullen ze vast ook hebben gedacht. Ik wed dat ze met Filip en dat klantenbezoek ook iets te maken hebben gehad.

Oh verdorie, dat verklaart het, de plotseling andere lingerie die ze aan hadden toen we ze op Skype zagen nadat ze ons de foto’s hadden verstuurd. Die hebben ze thuis vooraf gemaakt, expres om ons op het verkeerde been te houden. Heerlijke duivelinnen. Ik hoop maar dat we niet te lang hoeven te wachten tot ze ons het kamernummer sturen want ik heb zin in ze.

Als ik richting de indrukwekkende ingang van het hotel loop kijk ik even omhoog, man wat een schitterend groot hotel, wat veel kamers, een verdieping of tien gok ik, ik ben benieuwd of achter een van die ramen twee paar ogen naar de aankomst van Filip en mij hebben staan kijken. Ze hebben ons vast op Maps gevolgd en samen staan giebelen achter de gordijnen toen ze ons over enthousiast zagen aankomen. Ah, daar staat de bus van Filip al, z’n naam voor zijn bedrijf prijkt groot op de zijkant, mooie reclame bij een mooi hotel. Daar komt Filip zelf ook al aangelopen vanuit de ingang van het hotel, hij heeft me al gezien.

“Hey Rob, dat was wat hè?”

Ik zie aan z’n grijns dat hij zelf ook niet helemaal kan bevatten wat er een dik uurtje geleden gebeurd is.

“Yep, ik ben nog steeds onder invloed. Wat een rush zeg.”

Filip pakt m’n fototas voor me mee en samen lopen we naar de ingang, op zoek naar de receptie en de codes die op ons wachten.

“Ik ben benieuwd wat de meisjes nog meer in gedachten hebben met ons Filip.”

“We gaan het vanzelf beleven Rob. Ik hoop maar dat we snel binnen mogen.”

“We hebben nog een half uur voordat ze hun appjes pas gaan lezen zeiden ze. We gaan best gewoon even aan de bar wat drinken zoals de meisjes zeiden.”

Samen lopen we op de receptioniste af, die al met een grote glimlach op ons staat te wachten, ze weet vast meer, ik zie het aan haar gezicht. Nog voordat we ons kunnen voorstellen begint ze ons al toe te spreken.

“Hallo, goeiemiddag. Welkom bij het Van Der Valk luxe hotel. Ik ben Michelle, zijn jullie Rob en Filip?”

Kort kijken we elkaar aan en bijna tegelijk kunnen we enkel een kort bevestigend knikje teruggeven. Zit deze jonge wit blonde meid met zomersproetjes op haar neus en jukbeenderen nu ook al in het complot? De meisjes hebben vast gewoon verteld dat wij twee rond deze tijd zouden aankomen. De ene in een busje met zijn naam op de zijkant, de andere op een motor met een fototas bij. Oh ja, beide met een voldane en ook tegelijk super ongeduldige blik in hun ogen. Zo vaak zal zo’n raar duo niet binnen komen lopen hier op een Woensdagmiddag.

“Ik heb voor jullie beiden een enveloppe en een extra instructie. Jullie moeten daar aan de hoek van de bar eerst gaan zitten en een drankje bestellen. De drankjes gaan op rekening van de kamer. Pas als dat op is en niet eerder dan over een kwartier vanaf nu mogen jullie de enveloppes open maken. De dames weten dat jullie er zijn en beloven jullie een spannende avond en nacht als jullie goed jullie instructies volgen. Rob, jij kunt je motorjas en je fototas bij mij laten, ik zorg ervoor dat ze veilig op de kamer komen.”

Ze overhandigd ons de enveloppes met een extra knipoogje erbij. Ik ben benieuwd hoe zij weet wat wij twee hier komen doen. Zoiets zouden de meisjes toch niet verteld hebben? Of is ze gewoon een kei in mensen lezen? Het is vast dat laatste, ze is vast zo een conciërge die echt ‘alles’ voor je kan regelen als je erom vraagt.
Filip en ik volgen de instructie die Michelle ons gaf en we gaan op de hoek aan de bar zitten en bestellen onze drankjes, een wit wijntje voor Filip en een rode Martini voor mij. Even ontspannen, even rust vinden na dat avontuur en de rit hierheen.

Ik vind nu pas even de tijd om mijn enveloppe eens goed te bekijken. Midden voorop staat mijn naam, Rob, in wat ik denk dat Amélie’s handschrift moet zijn. Bovenaan staat een regeltje geschreven. “Pas openen na het drankje. De inhoud niet laten zien aan Filip.” Hè? Wat raar! Er zou toch enkel een code in staan die we gewoon in de groepsapp moeten delen met de meisjes? Ik ben benieuwd wat er nog meer in steekt dan.

“Dus hoe was dat voor jou? Niks nieuws zeker he?”

Vraagt Filip me met een dikke knipoog er achteraan.

“Nee, niks nieuws inderdaad. Dit doe ik elke zomer een paar keer hoor, mezelf helemaal uitkleden op de heide en poedelnaakt mezelf gaan staan aftrekken. En oh ja, niet vergeten, met een Skype verbinding open naar een hotel ergens in Dordrecht met twee meisjes gekleed in lingerie die met elkaar aan het spelen zijn. Bijna elke maand ja. Duhhh.

We kunnen niet anders dan er samen om lachen. Het is echt zo dat de fun met z’n vieren kwadratisch meer is dan je enkel met je eigen partner kunt bereiken. Oh zeker, Kate en ik hebben best wel spannende dingen gedaan en onze weekendjes uit op stedentrips of dans weekendjes zijn nog steeds fantastisch, maar met twee koppels wordt de intensiteit zoveel hoger. Twee die plannen kunnen zoveel meer bedenken en twee die verrast worden hebben inderdaad geen enkel idee van wat te wachten staat.

“Wil jij de enveloppe al open maken?”

“Ik brand van nieuwsgierigheid Filip, Maar heb je gezien hoe Michelle ons in de gaten houdt? Volgens mij is er meer aan de hand en zit zij in het complot.”

Plots klinkt het geluidje van de groepsapp op mijn telefoon, het toestel van Filip trilt mee op de bar. Het kwartier is nog niet om, de enveloppes zijn nog steeds gesloten. We pakken onze mobieltjes en lezen het appje wat is binnengekomen.

“Lekker wijntje Filip? Lekkere Martini Rob?

Ja, we hebben overal ogen en oren, jullie zijn nog steeds in onze macht vandaag. Dus goed luisteren naar de instructies of het is geen feest vanavond.

Jullie mogen zo jullie enveloppes openen. Doe het zo dat de ander niet kan meekijken en de inhoud kan zien. Er zitten namelijk naast de codewoorden extra opdrachten in, persoonlijke. Ieder van jullie moet zijn opdrachten goed vervullen. De eerste die dat goed doet wordt als eerste door ons twee verwend. De ander mag dan enkel toekijken totdat wij zeggen dat hij mee mag komen doen. Als dat je ding is mag je ook met opzet verliezen hoor.

Bij elke goed vervulde opdracht krijgen jullie een cijfer van het kamernummer. Er zijn dus drie opdrachten. Doe je best. Oh ja, stuur ons je codewoord niet in de groepsapp, maar in persoonlijke appjes naar ons beiden. En stuur het pas als wij dat zeggen. Dat is de regel!

Opdracht een brengt Michelle jullie zo. Doe de enveloppes nu maar open.”

Zie je wel. Het spelletje gaat nog steeds door. En die receptioniste zit echt in het complot. Ze heeft vast doorgebeld welke drankjes wij bestelden. Of dat, of onze meisjes kennen ons te goed. Ik open mijn enveloppe voorzichtig en zie dat er drie genummerde foto’s in steken met onder elke foto een stukje tekst.

Foto een is er een van Amélie, een selfie, haar borsten in een prachtig behaatje en haar gezichtje er verleidelijk boven met een speelse glimlach. De tekst die eronder staat is deze “Ik wil dat jij wint heerlijke man. Ik geef je het middelste cijfer van het kamernummer gratis. Beloof me enkel dat je me heerlijk gaat verwennen vannacht. Het getal is een twee.”

Uhhh, ok! Ik kijk even naar Filip en zie een grote glimlach op zijn gezicht staan. Volgens mij heeft hij net zo het eerste getal gratis gekregen.  Of misschien is het wel iets helemaal anders, geen idee eigenlijk.

Foto twee is er een van een zwembad met de tekst eronder. “Dit hotel heeft een ……

Wordt vervolgd in De Valk – de tweede vlucht