De ontdekking van de gebeurtenissen tussen Amélie en Rob had een behoorlijke impact op mij. Vragen en emoties bleven maar door mijn hoofd vliegen en iedere vraag die beantwoordt werd riep weer nieuwe vragen op net zolang tot er totaal geen overzicht meer was. Ik wist dat het kon gebeuren, want die twee hebben zo een geweldige klik samen. Dat is niet tegen te houden, het was dan ook niet de vraag of het zou gebeuren maar meer wanneer?
Was ik boos? Ja. ik was vreselijk boos en verdrietig, verbaasd en teleurgesteld maar tegelijk ook vreselijk opgewonden om de bekentenissen te horen van beiden.
Maar, hoe gek ook, ik was niet boos op de personen maar op de situatie die was ontstaan. De situatie waardoor zij het gevoel hadden gekregen dat ze niet meer wisten hoe ze het aan Kate en mij zouden moeten vertellen, teleurgesteld dat ze het niet durfden te vertellen ondanks dat we altijd open en eerlijk naar de ander zijn.
Omdat alles op dat moment in een emotionele roes half langs me heen ging heb ik om een compleet beeld te krijgen, Amélie en Rob gevraagd om het op te schrijven. Gewoon opschrijven zoals het is gebeurd, niet rooskleuriger voordoen dan het was maar wel in detail, ik wilde het verhaal in geuren en kleuren beleven door hun ogen te kijken, het begrijpen en een plek kunnen geven zodat ik het kan laten rusten.
Hier het berichtje wat ik aan Rob stuurde 3 dagen na het ontdekken van de gebeurtenissen:
“Ik wil aan jou hetzelfde vragen als ik ook aan Amélie heb gedaan.
Of je in geuren en kleuren de gebeurtenissen tijdens het flamingo’s kijken en de keer erna kan opschrijven.
In 1 verhaal of 2 verhalen met of zonder de snapchat mag je zelf weten.
Al gaat mijn voorkeur uit naar met het laatste stuk van de chat.
Als je het niet wil of niet kan is dat ook goed.
Maar wil graag tot in detail lezen wat jullie voelden, deden en hopelijk genoten.”
Beiden waren erg verbaasd over mijn vraag maar al snel begonnen ze in geur en kleur de gebeurtenissen op te schrijven zodat ik ze kon lezen.
Sinds de ontdekking van de escapades van Rob en mij zweef ik een beetje. Ik zit soms gevangen tussen intense geilheid aan de herinneringen van wat we hebben gedaan, tot liefdesverdriet door het idee dat dit misschien tot het verleden behoort en alles er tussenin.
Mensen zijn rare wezens…
Van rationeel benaderen als de volwassen vrouw die ik zou moeten zijn tot als een puber die haar eerste onzekere stapjes op liefdesgebied zet.
Nadat Filip De Boswandeling had gelezen werd ik gruwelijk onzeker. Het is nogal wat om zo in geuren en kleuren te lezen, wat je vrouw heeft gedaan terwijl ze zei alleen braaf te gaan wandelen. Ik zag aan hem dat het veel met hem deed en niet alleen op het vlak dat ik dacht. Vooral een behoorlijke confrontatie met zijn eigen grenzen en daarop volgde een flinke interne worsteling voor ons beiden op onze eigen vlak. Een paar nachten lang bespraken we samen alles, totdat de slaap won en we de volgende nacht verder praatten.
Het lezen van Flamingo’s kijken en De Boswandeling had een behoorlijke impact op mij. Het was erg fijn en opwindend om meegenomen te worden in hun verhalen en het vanuit hun oogpunt te lezen maar vooral omdat ik erg werd geconfronteerd met de grenzen en de rem in mijn hoofd en dat dat erg lastig is voor de andere om diezelfde rem te hanteren als er zo een klik is.
Ik baalde zo van mezelf omdat ik de rem was en daar op het moment niks aan kon veranderen hoe graag ik ook zou willen. de dagen erna waren zwaar en vol gedachten kronkels zowel goede als slechte al probeerde ik aan die laatste zo min mogelijk aandacht te geven dat lukte maar gedeeltelijk en ‘s avonds in bed volgde er lange gesprekken waarin Amélie en ik over en weer onze gevoelen en emoties bespraken om elkaar te begrijpen en rust te vinden.
Op een ochtend waren Rob en Kate ongebruikelijk stil. En ik werd bang dat het lag aan het verhaal van Rob en mij, wat we in alle eerlijkheid hadden beschreven. Puur en rauw en ik voelde me kwetsbaarder dan ooit. Mijn zekerheden stonden op losse schroeven, voor mijn gevoel onze vriendschap misschien ook wel. Ik probeerde mezelf bezig te houden, maar ik voelde me opgejaagd. Ik was toe aan lucht en ruimte om te ademen.
Ik besloot mijn wandelschoenen aan te trekken, muziek aan te zetten en te gaan lopen. Waar naar toe maakte niet uit, lopen tot ik niet meer kon en ik alles op een rijtje had gezet.
Buiten was het stormachtig, het voelde alsof de weergoden zich hadden aangepast aan mijn gemoedstoestand en de wind waaide krachtig over de dijk. Ik was blij mijn winterjas aan te hebben en dook diep weg in de kraag. De zon piepte af en toe langs een wolk om me te verwarmen op de momenten dat ik het hoogst nodig had.
Tot op een ochtend Amélie anders dan anders reageert op mijn berichtjes, ik was ondertussen aan het werk in mijn werkplaats een aantal kilometer verderop, iets klopte er niet. Berichtjes werden niet gelezen of alleen beantwoord met een kusmondje.
Wat zou er zijn? Gaat alles goed met haar?
Ondertussen was ik onderweg naar een afspraak en besloot toch maar even te bellen met Amélie, de oproep werd direct weggedrukt en ik begon me nog meer zorgen te maken vlak daarna kreeg ik een berichtje: “Even wandelen maar waait te hard om op te nemen 💋.”
Toch maar even op Google Maps kijken waar ze is, misschien is het op de route en kan ik haar even een knuffel geven tussendoor. Er blijkt maar een kleine wijziging in de route voor nodig.
Ook zag ik op mijn horloge dat Rob, Kate en Filip me berichtjes stuurde. Ik kwam niet verder als een kusmondje terug. Ik wist niet wat te typen. Ondertussen werd ik bijna verteerd door mijn eigen schuld gevoelens en gedachten gingen met me op de loop. “Wat als dit is het is? Afgelopen nog voor het daadwerkelijk allemaal een goed kans heeft gehad”. “Kan ik zonder Rob en Kate in ons leven?”. “Is mijn huwelijk niet gestrand?”.
Ik wilde op een gegeven moment mijn eigen gedachtes niet meer horen en zette de muziek net iets harder en begon mee te zingen met de liefelijke stem van de zanger die hard over mijn oordopjes mijn oren binnenkwam.
“I trow myself down, I’m at your feet. I taste your lips of soft deceit as my retrait”
Maar de stemmen in mijn hoofd waren harder en dwongen me een stapje harder te zetten. Ik voelde mijn heupen en onderrug schreeuwen dat ik moest stoppen, maar ik bleef doorstappen.
Filip probeerde me te bellen, maar er stond teveel wind om op te nemen.
Ik wist ook niet zo goed wat te zeggen. Ik stuurde een berichtje dat ik aan het wandelen was en dat de wind te hard was om op te nemen. “Is het nodig” kreeg ik terug.
Nog voor ik een antwoord terug kon sturen reed er een grote bedrijfsauto naast me op het landweggetje waar ik op wandelde. Ik wilde niet kijken en liep stug door. Toen ik door kreeg dat die auto echt niet door ging rijden keek ik opzij en keek in de bezorgde bruine ogen van Filip.
Even wilde ik stug doorlopen naar huis, maar besloot toch naar mijn lichaam te luisteren. Ik was weer te ver over mijn grenzen heen gegaan door zo’n stuk te gaan wandelen. Maar grenzen zijn er om soms keihard overheen te denderen.
Als ik aan kom rijden zie ik van een afstand Amélie al lopen, diep weggekropen in de kraag van haar jas vanwege de harde wind in de polder. Langzaam rijd ik naar haar toe en ga naast haar rijden. Maar ze bleef stug doorlopen en keek niet op of om, had ze niet door dat ik het was of negeerde ze me gewoon? Mijn hoofd produceerde gelijk de meest vreselijk doemscenario’s, maar gelukkig ze keek toch om en besloot met me mee te gaan.
Gelukkig duurde de afspraak van mij niet zo lang, onderweg naar huis kwamen we langs een natuurgebied en besloot ik om nog even samen met Amelie te genieten van de zon en een kleine wandeling.
Nog steeds was mijn hoofd een puinhoop en we reden in stilte verder. Filip stopte bij een natuurgebied en wilde ook even zijn benen strekken en vooral praten. Mijn lijf stribbelde de eerste meters een beetje tegen. Maar snel zat de pas er in en ongefilterd gingen we in gesprek, soms met een lach, soms met een traan.
We begonnen in stilte aan de wandeling ieder voor zich klem met onze eigen gedachtes en emoties, maar al snel begonnen we onze zorgen en gedachten te delen. Sommige zwaar en beladen andere weer luchtig.
Ook over De Boswandeling en wat dat met mij deed, nadat ik dat verteld had vroeg ik Amélie mij het nog een keer te vertellen. Ik wilde ook graag horen en zien wat het met haar deed in plaats van alleen maar te lezen.
Ze begon heel voorzichtig met vertellen dat ze alleen maar had willen gaan wandelen met haar beste vriend maar dat zodra ze elkaar zagen de vlam in de pan sloeg. En dat er voor beiden geen remmen meer mogelijk was op dat moment hoe graag ze dat ook hadden gewild. Ik zag de tranen langzaam opwellen in haar ogen. “Ik ben niet boos, ik wil het alleen graag horen uit jouw mond ”, zei ik en gaf haar een dikke knuffel. Rustig ging ze verder met vertellen over hoe het was en wat ze hadden gedaan en nadat ze had verteld hoe Rob was klaargekomen in haar kutje viel ze stil en keek me vragend aan, bang voor mijn reactie leek het wel.
Filip vroeg me het verhaal van de boswandeling met Rob te vertellen. Met gemengde gevoelens begon ik met zachte stem te vertellen over hoe graag ik naar Rob ging om te gaan wandelen, gewoon niet veel meer als dat. En hoe de lust ons beiden overviel op het moment dat we elkaar zagen en aanraakte, we niets anders konden dan daaraan toegeven.
Filip spoorde me aan om verder te vertellen en hij merkte dat ik het lastig vond. “Ik ben niet boos, ik wil het alleen graag horen uit jouw mond”, zei hij toen hij me in een stevige knuffel trok.
Ik ging met een brok in mijn keel verder met mijn verhaal, hoe snel we allebei uit de kleren waren gegaan en niet van elkaar konden afblijven. Hoe hard ik mijn hoofd stootte aan de leuning van de bank. Maar ook hoe ontzettend opwindend het was geweest om Rob tussen mijn benen te hebben en mijn kutje heerlijk likte. Nadat ik dit aan Filip vertelde viel ik stil en keek hem aan, ik wist niet wat ik moest verwachtten.
We stonden aan de rand van het bos en Filip kuste mijn hand alvorens deze op zijn broek te leggen op de plek waar een grote bobbel zich had gevormd. “Ja, het is soms raar om te horen hoe je genoten hebt van de seks, maar ik vind het zo geil als je me het vertelt hoe het is gebeurd”, zegt Filip.
Hij perst zijn lippen op de mijne en kijkt me intens aan. Zijn ogen verlieten de mijne voor heel even en speurde naar een paadje zodat we uit het zicht zouden staan van andere passanten en we verdwenen tussen de bomen.
Ik wilde haar hier en nu maar we stonden te veel in het zicht, dus mijn ogen speurden naar een opening in de bosrand om verder te gaan zonder vol in het zicht te staan van andere wandelaars, want die waren er genoeg op deze mooie middag. Snel tilde ik haar op en stapte we van het pad af en tussen de bomen verder dan 1 à 2 meter kwamen we niet. Op gezicht van Amélie zie ik nog de emoties van het gesprek maar als ik haar naar me toe trek voor een heerlijke tongzoen verraadt de blik in haar ogen dat ze net zo opgewonden is als ik. Net als het kletsnatte kutje die mijn hand ondertussen had gevonden.
Mijn hoofd probeerde zich te verzetten. We zaten al een paar dagen in een emotionele achtbaan en ik kon het allemaal even niet bevatten. Maar zodra Filip zijn hand in mijn broek wurmde en hij me met een geile grijns aan keek wist ik dat mijn lichaam het allemaal prima bij kon benen. Ik was kletsnat geworden door alle herinneringen aan de heerlijke dag met Rob. En ik vond het zo opwindend dat Filip’s lul zo keihard werd van mijn verhaal over seks met een andere man.
Onze tongen vonden elkaar weer en we begonnen hevig te zoenen. Mijn linkerhand hield zijn nek vast en af en toe kraste ik met mijn nagels over zijn huid en trok hem nog steviger tegen me aan. Mijn andere hand gleed langzaam maar vastberaden over zijn borst naar beneden, tot ik zijn riem vond en deze zonder al te veel moeite losmaakte.
Ik zakte door mijn knieën om de rits van zijn broek los te maken. Terwijl ik met mijn handen de lul van filip bevrijd uit zijn onderbroek bijt ik verleidelijk op mijn lip en kijk recht in de ogen van mijn geile man. “Ow, wat is dit een supergeil gezicht,” fluistert Filip met een hese stem.
In de tussentijd had Amélie de riem van mijn broek losgemaakt en ging op haar hurken zitten om ook de rits open te maken en mijn keiharde lul te bevrijden terwijl ze me recht in de ogen aan blijft kijken.
Ow wat is dit een supergeil gezicht kan ik nog net uitbrengen voordat er ze met haar tong over mijn eikel gaat om hem daarna helemaal in haar mond te nemen.
Minuten lang ze pijpt me zo heerlijk en diep dat ik mijn ogen niet meer kan open houden en het orgasme in een rap tempo voel opbouwen maar ik wil niet klaarkomen, nog niet.
Ik steek mijn tong uit en lik heel zachtjes het voorvocht weg van de knalrode eikel van Filip. Hij laat zachtjes een zucht ontsnappen tussen zijn lippen. Ik grijns terwijl ik zie hoe zijn ogen sluiten en hij zich volledig overgeeft aan mij hier tussen de bomen.
Mijn lippen omsluiten zijn keiharde paal en ik zoog hem naar binnen. Hmmmm… wat is dit geil om Filip zo te zien genieten terwijl ik hyper gefocust ben op langlopende nietsvermoedende wandelaars. Na een paar minuten trekt Filip me aan mijn elleboog omhoog naar hem toe voor een tongzoen en draait me met mijn rug naar hem toe. Met een ruk trekt hij mijn broek naar beneden. Zijn harde lul weet de ingang van mijn kletsnatte kutje ogenblikkelijk te vinden en hij begint diep te stoten. Ik hou me vast aan een boom om niet om te vallen. En kijk af en toe met een blik vol verlangen om naar hem. Filip’s ogen rollen weg van intens genot, hij is er bijna, hij versnelt het tempo en grijpt met zijn vingers naar mijn kloppende clitje en hij speelt er even hard mee.
Ik wil haar neuken hier in het bos langs het pad tegen een boom, snel pak ik een arm vast en trek haar omhoog voor een zoen en terwijl ik haar omdraai en zeg “ik wil je neuken”. Ik trek haar broek met een ruk naar beneden en laat mijn harde paal in het kletsnatte geile kutje glijden, uitkijkend op het wandelpad begin ik diep naar binnen te stoten, Amélie moet zich vasthouden aan een boom om niet op de grond te vallen. Ondertussen blijft ze me over haar linkerschouder strak aankijken met een blik die niets te wensen overlaat, het had nog uren mogen duren, die blik alleen al liet mij bijna ontploffen. Met mijn linkerhand houd ik Amélie stevig vast en met mijn rechter speel ik stevig met het kloppende clitje.
Ik voel dat ik ga komen en snel draai ik Amélie om en begin me af te trekken. Amélie zakt door haar knieën en begint met de ene hand te spelen met mijn ballen en de andere verdwijnt tussen haar benen en speelt met het kutje die zo nat is dat ik het kan horen soppen. Ik houd het niet meer en op dat moment vinden haar lippen mijn kloppende paal. Ik zak bijna door mijn knieën terwijl ik klaarkom. Ze kijkt me aan en zuigt me leeg tot de laatste druppel. Terwijl ze doorslikt staat ze op voor een heerlijke tongzoen waarbij ik mijn eigen zaad kan proeven op haar lippen.
Filip draait me om en ik zak door mijn knieën, hij neemt zijn heerlijke lul in zijn hand en begint zichzelf af te trekken op een paar centimeter van mijn gezicht af. Mijn linkerhand zakt naar mijn poesje en begint ermee te spelen terwijl mijn rechterhand Filip’s ballen begin te kneden. Mijn mond vind zijn pompende paal en binnen een paar seconden voel ik zijn hete zaad mijn mond binnen stromen. Ik zuig hem leeg tot de laatste druppel en slik het door voor ik op sta. Daarna geef ik Filip een intense tongzoen zodat hij ook zijn heerlijke zaad proeft.
We grijnzen met een vertroebelde blik naar elkaar en trekken onze kleren weer recht.
“Als de seks zo spannend is nadat ik vertel hoe ik neuk met iemand anders, dan moet ik maar snel nieuwe avonturen beleven met Rob of Kate, hetzelfde verhaaltje herhalen wordt ook een beetje saai”, zeg ik uitdagend met een knipoog tegen Filip. Hij kijkt me aan met een twinkeling in zijn ogen en geeft een klap op mijn kont.
Voor we uit de bosjes stapten gluurde we even of er niemand op het pad liep.
Even verderop stond net een jong stel hun wandelschoenen aan te trekken bij hun auto en keken ons verbaasd aan. We zeiden elkaar lachend gedag, terwijl Filip een takje uit mijn haar viste. Misschien hadden we het stel wel op mooie ideeën gebracht…
4 gedachten over “Ademruimte”
Sodeknetter…. uhhhmmm… glijd langzaam van haar stoel… Lekker!!!
Wow …. enkel wow … wat een vet heftig harde heerlijke seks zo in dat bos … Je dat horen vertellen maakt me gek van opwinding.
Hopelijk kunnen we snel nieuwe avonturen maken. Met z’n viertjes ..
Wow .. Filip … wow … Mooi hoe dat kan, boos, teleurgesteld en vreselijk opgewonden zijn. Fantastisch hoe diepe, zware, moeilijke emoties keihard kunnen ontladen in seks die zo heftig is dat je spieren het begeven. Ik ken dat. Mensen zijn rare beesten.
Oh wat was ik graag een vogeltje in het bos geweest om jullie zo samen te zien!! Dikke zoen! Ik vind het geweldig om dit zo vanuit jullie allebei me te beleven.