#837: Sauna

“Veel plezier samen lieverds”, roept Kate ons na als ze samen met Filip vanuit de deuropening van zijn huis nog even zwaait naar Amélie en mij. Vandaag gaan we eindelijk weer eens samen naar de sauna na er veel te veel maanden op gewacht te moeten hebben door dat hele gedoe met de lockdown. Maar eindelijk is het nu weer zover, samen rijden we naar Den Bosch waar we een dagje heerlijk gaan ontspannen samen bij Devarana. Al zo lang heb ik Amélie gezegd dat dit zo’n geweldige sauna is, die moet ze gewoon een keer meegemaakt hebben. En vandaag is dan de dag.

We zijn extra vroeg om er zo lang mogelijk te kunnen zijn en ook om op tijd bij onze gereserveerde tafel te kunnen zijn om zeven uur vanavond bij Bistro ‘t Keershuys. Filip wilde graag dat Amélie ons dagje weg zouden afsluiten met een heerlijk etentje voor twee en had voor ons een tafeltje gereserveerd bij dit restaurantje waar vrienden van hem zoveel goeds over verteld hebben. Toen ik het hoorde kregen de kriebels in mijn buik hun eigen kriebels. Ik keek al een week uit naar vandaag en toen ik drie dagen terug hoorde van de reservering werd de dag nog mooier in mijn droom dan ze al was.

De hele dag genieten we samen van alle luxe in deze heerlijke sauna, van de grot, het zoutwaterbad, de zonneweide op deze schitterende dag in September, alles is perfect. Samen met Amélie weer eens een hele dag kunnen ontspannen en kletsen, als een sprookje. Deze dag wordt net zo mooi als die van dat sauna bezoekje eind December. Het etentje wordt super romantisch met deze mooie brunette die de mijne is voor een dag. En heel misschien parkeren we achteraf nog wel even om wat te … zoenen, net als toen. Mijn ondeugende hoofd geniet van elk moment.

De dag in de sauna wordt nog perfecter dan ik bij elkaar heb kunnen fantaseren. Het blijkt heerlijk rustig te zijn voor een vrijdag, het weer is perfect, Amélie en ik vergeten de hele wereld om ons heen totaal en gaan volledig op in de ontspanning en elkaar. Als het tijd wordt om te gaan neemt Amélie me zelfs even mee naar de föhns en vraagt ze me of ik haar haren weer wil drogen, net als vorige keer. Ze weet het nog, ze weet nog hoe ik daar helemaal in kan opgaan, die kleine momentjes in stilte, even zacht met haar haren spelen.

Als we binnenkomen bij de bistro blijkt die nog romantischer te zijn dan ik had durven hopen. Ons tafeltje is perfect, het zaakje prachtig ingericht en ik ben nog steeds stomdronken van ons dagje samen. Zo jammer dat ik ze over een paar uurtjes weer moet inleveren, maar ja, langzame, kleine stapjes, we komen er wel. Na het bestellen van onze gerechtjes zegt Amélie dat ze even naar het toilet moet en laat ze me even alleen. Om me heen zie ik vrolijke, genietende mensen volop. Een oud koppeltje samen met een kleinkind, drie vrouwen op een dagje weg met de vriendinnen en stapels tassen van een beurs waar ze naartoe geweest zijn tegen de muur naast hun tafel en minstens drie, vier verliefde koppeltjes op een romantisch avondje uit.

Amélie komt even later terug, gaat zitten en kijkt me met glimoogjes aan. Ik voel dat ze iets verbergt voor me, ik zie het zelfs doordat ze beide handen op haar schoot onder tafel houdt. Ze plaagt me en laat het momentje extra lang duren. “Wat?”, zeg ik ongeduldig als ik al na tien seconden in haar blik verdronken te zijn brand van nieuwsgierigheid. Amélie blijft stil, ze beweegt haar rechterarm, haar gesloten hand naar mijn bord, ik heb geen idee wat ze in haar hand heeft. Langzaam opent ze haar hand en zie ik hoe ze een sleutel op het bord legt. Aan de sleutel vast een grote knots met daarin gegraveerd “Hotel ‘t Keershuys.” Ik kijk haar aan en vind geen woorden. Enkel een kort knikje van Amélie vind mijn blik. Dit is een fantastische dag.

Dit was een vonkje uit de reeks Sparks